This is so frustrating...

What could be the problem?!

I've been trying to upload photos in my sitefights folder since yesterday.

At hindi ma-upload!

Dahil ba sa dami ng mga photos na na-upload ko na dati?

Bakkeeet??!

My world is empty without pictures. :(

Hmph. Maghe-HELLO na lang ako. Goodbye sitefights.

Long Weekend

*No classes today so I am home, thinking about how I'm gonna finish all the stuff I have to do for school. I have to read the newspapers everyday now. My POLITICAL DYNAMICS professor told us to, because current events will be included in his future quizzes. Yey for people who do this faithfully. Unfornately, I don't. So for the first few days, I (kinda) forced myself to buy PDI . And it's actually fun! Reading about the news around the world makes me feel...involved :) At least I'm not left out anymore when my classmates talk about the current news on TV. I don't watch TV (except for wonderful TV specials like the AMAs) so I'm not updated.

*Speaking of the AMAs, watching ALICIA KEYS and USHER performing 'MY BOO' was the most-est kilig moment that night (naks parang andon ako). They were both in white and they look soooo good together! Sila na kaya? I heard they're dating. Usher won 4 awards (I think) and he even dedicated one to Alicia. Awww. Ain't that su-weeet? BUT! Definitely sweeter was the never-before-seen BEATLES video. Definitely, mas kilig yon. Kaso medyo kulang yung tribute sa Beatles e. I was expecting a grand, marvelous, majestic, fantastic tribute. Bleh.

*Ate Dins 'reported' that FullCupCafe (bagong link) will be having their DECAF ACOUSTIC NIGHT on Nov. 26. I hope we can join...I'm still waiting for their email. I really really want to go back to that place. If you still remember, that's where we made our very first performance so that makes FullCup extra special. And the people are very nice as well. Meron silang 'jamming' every Friday, parang youth service ba. O, sa mga taong gustong sumama ah, text lang, tapos punta tayo!

*Pez bought a new FENDER bass guitar!! Congratulations on your new baby, dude. Ayan, dahil nasa mga kamay mo na ang baho-ng pinaka-iintay mo, tapusin na natin yung mga kanta natin! Weeee!! I'm so excited. I am still praying for a brand new PINK or MINT GREEN ELECTRIC GUITAR. I am so sure that will come, pero sana ngayon na. Hehe. Everyone, pray with me! (sample lang yang mga naka-link)

*Prana Escalante was found dead at Mt. Halcon, after more than a week's search. She is a 21-year-old Nursing student (graduating) at UST. She is also a mountaineer, which, of course brought her to that club activity in Mindoro. To us, she is 'Ate Prana'. We live in the same dormitory. I used to get so annoyed whenever she goes to Ate Gladys' room, which is across ours, and shout GLADDYYYSS!!! Her voice is so tiny! Haaay. We are not close friends, but we smile at each other when we meet at school, or in the corridors of our dorm. We all prayed for her safe return when we learned she's missing. And we prayed for her to come back alive so she can go back to school after the sembreak, just like us, but she died. Ate, maraming makaka-miss sa yo.

*Christmas is coming! Meron nang Christopher the Christmas tree dito sa bahay. I've been telling them to put it up since last week. Hehe. Ansama. When I got home last Saturday, I saw it and I went, "YEY! MAY CHRISMAS TREE NAAAAHH!!". That's how excited I am. It's my favorite holiday. Merry Christmas everyone!

Diez y nueve

I'm 19! Salamat sa lahat ng bumati, tumawag, nagtext, nagregalo at nagdasal para sa kin. Lahat kayo ay mahalaga ng buhay ko. I'll see you all soon!! :)

Masaya ako ngayon. Habang tumatagal, padami ng padami ang mga nagiging kaibigan ko, tsaka maraming bagay na rin akong nagawa at natutunan. Simula nung mag-18 ako. *

Una na don ang banda ko na UNCLE'S ARMY. Syempre, given na yan. Haha. My bandmates are such blessings. I just have to thank them for accepting me and the music I make.

Pangalawa ay nakakaalis na ko ng bahay ng maluwag. Ibig sabihin, hindi na ko kailangang makipag-negosasyon kina Mama at Papa bago ako makaalis ng bahay di tulad nung hyskul. Hehe. Napakalaking bagay nito para sa kin, lalo na pag mahahabang bakasyon.

Pangatlo, mas na-e-express ko na ang sarili ko sa sarili kong paraan. Hindi na ko natatakot na pagtawanan ng iba, o sabihan na 'ano ba yan, nakakahiya'...dahil na rin sa pamilya ko na mahal na mahal ako, at sa mga tunay na kaibigang hindi kailanman ikinahiya ang pagsayaw ko sa gitna ng daan, o pagtawa ng ubod ng lakas sa harap ng maraming tao kailanman! Kasi tinuruan nila ako kung pano maging TOTOO.

Pang-apat, simula nung naging 18 ako, unti-unti kong nalalaman kung ano ang tunay na kahulugan ng PAMILYA at KAIBIGAN.

Pang-lima, at ang pinakamahalaga sa lahat, ang katotohanan na ang Diyos ang tanging Diyos na mamahalin at patuloy na kikilalanin ko ay hinding hindi magbabago. Tuldok.

Isang taon na naman ang dadaan, tapos beinte na ko. Wala nang 'teen' yun sa dulo...

Pero ano naman? Kung ganito ba naman kasaya ang buhay, e sino bang tatanggi?

*Uy hindi ako nag-aastang 85-year-old lady of wisdom. Haha. I'm still learning. I have yet to learn so so so many things.

Sembreak Sona-two

*Sorry sa mga maco-corny-han, maiinis, magsasawa o mandidiri. Hahah!

PHONECALL.

GENE: Hello Ate Ode, puntahan ka daw ni Zart dyan sa dorm bukas ng 2 pm.May ibibigay sya na gift sa yo.

AKO: Ha?? Si Mozart?? Anong gift? Ikaw Gene ha, yang mga plano mo ha...

GENE: Basta! Ha? Punta sya dyan. Maganda yon. Simple lang pero konektado kay Zart. Matutuwa ka sigurado.

AKO (masaya): Hahaha! Ganon? O sige na nga.

Naks. Kunwari ayaw.

Come 2pm the next day...

TEXT MESSAGE.

ZART: Ate Ode! (smiling face) hi! My b2gy kmi syo. Ok lng b? Pnta na ko.

AKO: Yey! Cge (smiling face).

Waw eksayting ito. Nakakatawa mang aminin pero pinapawisan at nanlalamig yung mga kamay ko. Waaah! So hayskul!

==========
Ayan na sya! Tumatawid na. Breathe. Breathe.
Uyyy. Mukhang medyo malaki tong gift na to ah. At nakaplastic pa.

AKO: Hello!! Yan ba? Heheheh.

ZART: Haha. Hinde. Umm. Bale, ano sya e...bale card sya.

AKO: Awww. Uy, salamat a.

ZART (kinukuha sa bag): Eto o. Simple lang yan.

AKO: Awww. Salamat ha. Tsk. Gene talaga o...Hehehe. Thanks talaga!

ZART: Tsaka nga pala eto. (Naglabas ng tatlong Cloud 9, paisa-isa) Galing kay Gene, kay Lew, tsaka sa kin.

AKO: Awwww. Cloud 9!! Yey, andami. Salamat!

Maya maya pa, sa kalagitnaan ng sidewalk (middle of the left?) at ng pagkukwentuhan namin tungkol sa mga paborito naming scenes sa Notting Hill, tumawag si Gene kay Zart. Syempre naririnig ko yon, malamang, kasi magkaharap kami. Pero bigla syang tumalikod at bumulong-bulong sa cel nya. Aba at may sikreto pa ang dalawang ito!

ZART (to Gene): Hello, kausapin mo si Ate Ode ha.

AKO: Hoy Gene! Thank you ah. Grabe, touched ako.

GENE: Nako Ate Ode, may pahabol pa yan. Sa Wednesday, abangan mo.

AKO: Huh? Ano yooooon??!!

GENE: Basta abangan mo na lang sa Wednesday!

AKO: Sus. Sige. Eto na si Zart.

Habang busy silang nag-uusap, binuksan ko yung embelop, tinignan ko yung card. Christmas card ang regalo nila sa kin!! Ang nakalagay pa, 'PASKO...PARA SA PAMILYA'.



Baka feeling nila Pasko pag magkakasama kami. Tsaka para naman talaga kaming pamilya. Baka yon.

ZART: ATEEEEE!!! Wag mo munang buksan yan! Bakit mo binuksan??

AKO: Ha?? Bakit? Tsaka bakit Christmas card to??

ZART: Basta basta!

AKO: Ahh. Ok. Ummm. Di nga, bakit Christmas card???

ZART: Ummmm. Kasi, yung cover nyan, drawing ko.

AKO: Ha? (nagmamadaling nilalabas ang card) As in eto?

ZART: Oo. Tignan mo sa likod.

AKO: 'THIS CARD IS AN ORIGINAL DESIGN OF MOZART...., A FOURTH YEAR STUDENT OF THE HIGH SCHOOLDEPARTMENT OF THE UNIVERSITY OF STO. TOMAS.' Woah. Asteeg ka pare. Contest to no? Anong place mo?

ZART: First.

AKO: Woah!! Yes naman. Apir!

ZART: Hehehe. Kumita nga ako dyan e, kasi binenta sa buong High School tapos...

Ayon, simula na ng kwento nya tungkol sa card. Syempre, ang lola mo ay elibs na elibs talaga.

AKO: Nako, dapat pumunta ka sa Museo Pambata minsan. Mag-eenjoy ka don. Madalas kasing may mga exhibits don yung mga bata. Pati din mga special children...

Tamang-tama ang promotion ko na to, kasi suot ko yung Museo shirt ko. Hahaha. Kulang na lang, cap at button pins.
==========
Balik sa sayd-op-da-rowd conversation.

ZART: Ate ilang taon ka na nga pala sa Sunday?

AKO: 19.

ZART: Weh. Di nga?

AKO: Oo noh! 19. 1985 kaya ako pinanganak!

ZART: Ha? E 1985 din ako ah!

AKO: Pramis?! Kitams. Tinatawag mo pa kong ate, 5 araw lang tanda ko sa yo! Hahaha.

ZART: E kasi third year ka na, kaya Ate. Hehe. Pero...1985? Talaga?

==========
Nung sembreak ko pa iniisip kung anong isusuot ko sa debut ng room mate ko sa Nov20. Sabi ni Ate Dins, yung black dress na lang daw na sinuot ko sa wedding ng friend ko nung September. Ok naman sa kin yon, kelangan ko nga lang magpapayat, kasi may kaliitan ang damit na yon sa bandang bewang. Malas.

AKO: Uy a, punta ka sa debut ni Celine.

ZART: A oo naman! Pano nga pala tayo pupunta don?

AKO: Bale makikisabay daw tayo sa friends ni Celine na tiga-FEU. Ok na yon. Kaso may problema, hanggang 4 klase ko ng Saturday.

ZART: Aahh...ako, hanggang 2. Edi sabay-sabay na pala tayo.

AKO: Sure! Ummm...uy dapat mag-green ka! Para kaisa mo si Celine sa motif.

ZART: Nako, wala akong green e...Kaya susuot ko na lang yung black ko.

AKO (mukhang gulat): Black?!

ZART (mukhang alala): Oo. Yun kasi talaga sinusuot ko e. Bakit, panget ba?

==========
Later, I realized it was time for me to get dressed. May suot naman ako non. Ibig kong sabihin, magbihis ng uniform. Kasi alas-tres ang klase ko. Natapos kami mag-usap siguro...mga alas-tres din. Pero ok lang, di naman dumating ang prof.

==========
Isa pa nga palang dahilan ng kaligayahan ko non, gamit nya yung panyo na binigay ko sa kanya (akshuli, silang lahat binigyan ko non) na galing Subic.

ZART: (punas punas sa pawis sa mukha)

AKO (biglang turo sa hanky): OY! Gamit mo!

ZART: UY! Oo nga no? Hehehe. (sabay tago sa bulsa)

AKO: Awwww. Ang saya. (sabay tingin sa malayo at nag-emote...di, joke lang)

==========
Haaaaaaaay.

Kung meron mang superlative degree ng salitang SIGH, ginamit ko na.

Iba talaga e. Alam mo yon? Iba e. Di ko ma-explain. Ang saya. Yung ganon??

Kita-kits na lang kami uli sa Wednesday.

Tapos sa Friday, birthday na ni Zart! Uh-huh. 19 na din sya tulad ko. Wala nang ate ate.

Misery Loves Company

True ba to? O sadya lang talaga tayong nagdu-dwell (whattaword) sa mga kalungkutan na nararanasan natin?

At this very moment, I am really sad. Sigh. Tomorrow I am going back to my dorm and...Sigh. There's really no particular reason to be sad but...DAMN!! VACATION'S OVER!!!

Gloria, Gloria. I'm still wondering why you didn't declare Nov2 a holiday. Hello?! Simula ata Kinder ako, wala na talagang pasok ng Nov2. (well di naman kinder, pero i'm proving a point here!)

Not that I hate school. I love school (wooshoo....). Di nga! I love my school, I love my classmates, I love my professors (only some of them). I love learning new things.

But my mind is still in its VACATION MODE.

Try to give me a never-heard Spanish phrase or a from-the-grave-of-the-greatest-statistician-who-ever-lived-but-died-ahead-of-his-time statistical formula and expect my mind saying:

SORRY, YOU HAVE REACHED AN UNACCESSIBLE BRAIN. PLEASE TRY AGAIN NEXT WEEK. BUH-BYE.

See?! This is what I mean! Bakit hindi pa ginawang next week ang pasukan!!

I'm sure so many Filipinos feel the same way. Sabi nga ni Ate Dins, lahat daw ng mga tao kanina na nakita nya ay DEDZ. Mala-zombie. May eyebags. Puyat.

Ok. So what else do I have to complain about....

Ok. Here's one. My room's a mess. I still haven't fixed the things I have to bring tomorrow.

Then. I hate my schedule. Because I HATE SATURDAY CLASSES. Will I ever stop whining about this? No. Never.

And. I still haven't seen Pez. I really need to see him!

Then. There's this guy who is giving really weird signals. Are you an alien dude?? Ha?? I thought you were...ewan! Ano buh.

Haha. Ang sama ko talaga. Maraming pamilya ang walang matulugan, walang pera pambili ng makakain bukas. Maraming tao sa mundo ngayon ang umiiyak dahil namatayan sila ng mahal nila sa buhay.

Kaya maswerte pa rin ako kasi hindi ako kabilang sa kanila.

Pero it feels good to be bad sometimes, agree?